سیستم های مدیریت کیفیت

دلم را از سرِ راه نیاورده ام
سرِ راهِ هر کس و ناکسی بگذارم
و بگویم :لطفا مرا بردارید و دوستم بدارید!
شده باشد تنهایی تمامش را به دوش بکشم
آوازه خوانِ کوچه و خیابان بشوم
دوست داشتنت را زمین نمی گذارم
جایش را هم به زور به هیچ نگاهی نمی بخشم
راستش حتی به تو هم هیچ ربطی ندارد
چه برسد به دیگران
که چرا اینگونه بی رحمانه دل پایِ تو نشسته است
اما برایِ خاطر جمعیِ هرکس که می پرسد از خلوتِ خودش
که مگر می شود دوست داشت اینچنین ؟
می شود ! حتی بی بوسه و آغوش هم می شود
حتی می شود آنقدر وفادار بود که هرکسی از لحنِ حرفهایت
بفهمد که اینجا کسی دارد عاشقی می کند
کافیست یک دل داشته باشی که دوست داشتن را
بخواهد در تمامِ وجودش در آغوش بگیرد
من دلم را از سرِ راه نیاورده ام
که به هر سلامی
به هر نگاهی به هر کلامی
یادم برود که تو هرروز
در من حکومت می کنی

این منم ….
سرکش و رها
با نگاهی که گرچه مهربان است
اما
تا عمق هر وجودی را میبیند
تا آخرین نفس
میدوم …
میروم …
و نمیگذارم زخمهای تازیانه ای رامم کند …
من فقط رام دستهای نوازشگری میشوم که نگاهم را میخواند
همان که پا به پای من تا آخر دنیا می آید….

کدام را باور کنم
دوست داشتنت را ….
یا نیامدن هایت را …..
گندش بزند دوست داشتنی که
پا به پای آن
زندگی را باختیم…

از تهران که می‌گویم به دریا می‌رسم
از خودم از تو
از آسمان که می‌گویم به دریا می‌رسم
از دریا که فاصله می‌گیرم
که فراموش می‌کنم
که دوباره شروع می‌کنم
به دریا می‌رسم
کجای دریا نشتی دارد
که تمام رابطه‌های من عاشقانه می‌شوند
خیس می‌شوند و به دریا می‌رسند.

“روجا چمنکار”

برمیگردم …
به “بی تو” بودن…
به تو را نمیشناسم !…
سوار بر ساعت های بی عقربه برمیگردم…
به روزی که مرا به خاطر نمی آورد…
.
به من بگو…
پیش از تو …
پیش از این دیوانگی…
نام من چه بود؟؟؟

می شود در همین لحظه
از راه برسی و
جوری مرا در آغوش بگیری
که حتی عقربه ها هم
جرات نکنند
از این لحظه عبور کنند!؟
و من به اندازه ی تمام روزهای
کم بودنت تو را ببویم و
در این زمانِ متوقف
سال ها در آغوشت زندگی کنم
بی ترس فردا ها … ؟

من اما از تو ممنونم
همین که هستی و گاهی
مرا به گریه می اندازی!
همین که هستی و گاهی
به یادم می آوری
چقدر تنهایم…!

“راضیه بهرامی”